Μια αναπάντητη ερώτηση

 

Και τώρα είναι αναμενόμενο ότι η άλλη από τις δύο
«Επουράνιες Δυνάμεις» ο αιώνιος Έρωτας
θα κάνει μια προσπάθεια να επιβληθεί...
Civilisation and Its Discontents, Sigmund Freud

 

«Πότε αναχαίτισε ο Έρωτας την αιματοχυσία;
Πότε ανέτρεψε τα δάκρυα;» με ρωτάς,
αλλά δεν μπορώ να σ’ απαντήσω.
Ποιος γνωρίζει σε τι αβυσσαλέα βάθη θα πέσουμε
στα ποτάμια της λαχτάρας,
σε τι κάμπους χλοερούς θα πλαγιάσουμε
όταν έρθει ο καιρός των ονείρων;
Και μπορεί ο Έρωτας να μην είναι παρά
μια αναζήτηση για πράγματα που αισθανόμαστε
και που δεν μπορούμε να αγγίξουμε —ξεχασμένες ουλές
που βλέπουμε σε άλλα μάτια
ή ιχνηλατούμε σε άλλη σάρκα
χωρίς συναίσθημα.
Ένα πράγμα μόνον γνωρίζω
ότι ο άνθρωπος μέσα στο ζώο είναι
ο θάνατος μας,
ο δικός σου και ο δικός μου, φίλε μου.
Και αν και αυτό δεν το παίρνουμε στα σοβαρά
και αν και κοροϊδεύουμε τα όνειρα
και διώχνουμε τους εφιάλτες
και τις προαισθήσεις με γέλια,
κάποιου άλλου το όνειρο μπορεί κάποτε να αποδειχτεί
δικός σου εφιάλτης —
εψές το βράδυ σε είδα με
ένα δέμα που σου είχε σταλεί
και αισθάνθηκα το άλγος σου όταν άγγιξες,
με αναστατωμένη καρδιά,
της κόρης σου το κομμένο χέρι.
Τέτοια πράγματα συμβαίνουν.

Παύλος Ανδρόνικος
Μετάφραση: Άννα Χατζηνικολάου

As published in Antipodes 70 (2024) p. 133.